اهمیت دو پاره شدن پرده محرابگاه معبد در هنگام مرگ عیسی چه بود؟

سوال: اهمیت دو پاره شدن پرده محرابگاه معبد در هنگام مرگ عیسی چه بود؟

جواب: در طول زندگی عیسی، معبد مقدس اورشلیم مرکز زندگی مذهبی یهود بود. معبد مکانی بود که انجام قربانی حیوانات در آن صورت می گرفت و پرستش مطابق با شریعت موسی وفادارانه دنبال می شد. عبرانیان 1:9-9 به ما می گوید که در معبد پرده ای بود که قدس الاقداس (مکان سکونت زمینی حضور خدا) را از بقیه ی معبد که انسانها در آن ساکن بودند جدا می ساخت. این حاکی از آن بود که انسان بواسطه گناه از خدا جدا شده بود (اشعیا 1:59-2). تنها کاهن اعظم اجازه داشت که سالی یکبار به آن طرف پرده برود (خروج 10:30؛ عبرانیان 7:9) تا به عوض تمام اسرائیل وارد حضور خدا شود و برای گناهانشان کفاره کند (لاویان 16).

معبد سلیمان 30 ذراغ ارتفاع داشت (اول قرنتیان 2:6)، اما هیرودیس ارتفاع آن را به 40 ذراع افزایش داده بود که این را از نوشتجات یوسفوس، تاریخدان یهودی قرن اول میلادی در می یابیم. درباره اندازه دقیق واحد ذراع عدم قطعیت وجود دارد، اما بدرستی می توان گفت که این پرده نزدیک به 60 فوت ارتفاع داشت. یوسفوس همچنین به ما می گوید که پرده 4 اینچ ضخامت داشت و حتی دو اسب بسته شده به طرفین پرده هم نمی توانستند آن را پاره کنند. کتاب خروج به ما می آموزد که این پرده ضخیم از کتان مرغوِبِ تابیده شده و از مواد به رنگ آبی، ارغوانی و سرخ ساخته شده بود.

اندازه و ضخامت پرده، رویدادهای واقع در لحظه مرگ عیسی بر صلیب را بسیار مهمتر می سازد. "عيسي بار ديگر به بانگ بلند فريادي برآورد و روح خود را تسليم نمود. در همان‌دم، پرده محرابگاه از بالا تا پايين دوپاره شد" (متی 50:27-51).

خب، چه استنباطی از این می کنیم؟ اهمیت پاره شدن پرده برای ما در عصر حاضر چیست؟ از همه مهمتر، پاره شدن پرده در لحظه مرگ عیسی به طرز چشم گیری نشان دهنده آن است که قربانی او، ریختن خون خودش، کفاره ای کافی برای گناهان بود. حاکی از آن است که اکنون راه ورود به قدس الاقداس برای تمام مردم، در هر وقت، چه یهود و چه غیر یهود باز است.

هنگامی که عیسی مرد، پرده پاره شد و خدا از آنجا بیرون آمد تا هرگز بار دیگر در معبدی ساخته دستان بشر ساکن نشود (اعمال 24:17). خدا به رابطه اش با معبد و نظام مذهبی آن خاتمه داد، و درست همانطور که عیسی در لوقا 35:13 نبوت کرد، معبد و شهر اورشلیم در سال 70 میلادی متروک واگذاشته شد (توسط رومیان تخریب شد). مادامی که معبد پابرجا بود، حاکی از تداوم عهد عتیق بود. عبرانیان 8:9-9 اشاره به دوره ای می کند که با برقرار شدن عهد جدید داشت می گذشت (عبرانیان 13:8).

از یک لحاظ، پرده نمادی از خود مسیح بود که تنها راه به سوی پدر است (یوحنا 6:14). این واقعیت را از این می توانیم استنباط کنیم که کاهن اعظم می بایست از طریق پرده وارد قدس الاقداس شود. اکنون مسیح کاهن اعظم والارتبه ماست، و ما به عنوان کسانی که به کار تمام شده ی او ایمان داریم، از کهانت بهتر او برخوردار می شویم. ما اکنون می توانیم از طریق او وارد قدس الاقداس شویم. عبرانیان 19:10-20 به ما می گوید که مومنان بواسطه "خون عيسي يعني از راهي تازه و زنده که از ميان آن پرده که بدن اوست، گشوده شده است،" به مکان مقدس وارد می شوند. در اینجا ما تصویر بدن عیسی را می بینیم که برایمان پاره شد، درست همانطوریکه او پرده را برایمان پاره کرد.

پاره شدن پرده از بالا به پایین یک واقعیت تاریخی است. اهمیت ژرف این رویداد با جزئیات شکوهمندی در عبرانیان شرح داده شده است. چیزهای معبد سایه ای از چیزهای آینده بود، و همه آنها سرانجام ما را به عیسی مسیح متوجه می سازند. او پرده ی قدس الاقداس بود، و اکنون از طریق مرگ او، مومنان دسترسی آزاد به خدا دارند.

پرده معبد یک یادآور دائمی بود از اینکه گناه باعث می شود که انسان شایستگی حضور خدا را نداشته باشد. این واقعیت که قربانی گناه، سالانه و دیگر قربانیهای بی شمار، روزانه انجام می شد، به طور برجسته ای نشان می داد که گناه حقیقتاً نمی توانست کفاره شود یا صرفاً با قربانی های حیوانی پاک شود. عیسی مسیح از طریق مرگش موانع بین خدا و انسان را برداشت و اکنون می توانیم با اطمینان و دلیری به او نزدیک شویم (عبرانیان 14:4-16). 

مرجع : سایت Got Question

لینکهای مرتبط :